De bergen

De besneeuwde bergpieken steken boven het gehele gebied uit. Ze vormen een grens van het gebied en bieden een mooi uitzicht over het hoge noorden, In de bergwanden zitten grotten van verschillende groottes verborgen. Ze bieden warmte en onderdak tijdens een sneeuwstorm, maar kunnen wel al eens bewoond zijn...

Akira was een beetje met de wind die bovenop de bergen hard aan het waaien was aan het kloten. Zo nu en dan liet ze hem de andere kant op gaan ofzo, of gaf ze zichzelf een zetje in haar rug. Ze verveelde zich een beetje, ze had al in tijden niemand gesproken. Ze had zich zo goed als 'verstopt' in de bergen, er was een onbewoond hutje waar ze overnachtte en als ze honger had was ze zo nu en dan in het hutje te vinden, op een of andere manier kwam er steeds opnieuw eten binnen. Eigenlijk was ze inmiddels wel zat op hier de hele tijd te zijn, ze wilde wel terug naar de groep maar ze had geen zin om ze te zoeken. Dus wachtte ze hier maar, op een beetje geluk of iets dergelijks.

((NEE NEE LAAT MAAR IK POST WEL xD))

Kira liep zoekend door de bergen heen, hij zocht iets, dat was duidelijk. Maar wat, hij wist het zelf nieteens. dood moe liet hij zich in de sneeuw vallen, en bekeek de toppen van de bergen. De wind deed raar, alsof het met hem speelde. maar gelukkig sneeuwde het niet meer zo hard, dat was een meevaller. hij ging rechtopzitten en keek om zich heen, mist. een dikke mist.de toppen van de bergen waren alleen maar schimmen, maar iets bewoog.. iets piepkleins, naar zijn gevoel was het een dier, die daar in de verte op een berg stond te dansen in de wind.

haha whoops ;D. ja ik wil daar wel posten, maar ik ben nogal lui en dan moet ik het hele verhaal gaan lezen n__n
~~

Akira draaide een beetje in het rond, ze liet zich een soort van 'dragen' door de wind. Ze voelde zich helemaal in haar element hier zeg maar, vandaar dat ze hier ook zo vaak kwam. De wind was hier meestal erg overheersend en met de sneeuw erbij was het alleen maar leuker om de sneeuwvlokjes in het rond te laten vliegen. Ze kwam steeds hoger op een van de bergen, nadat ze opeens stil stond en zichzelf in de sneeuw liet ploffen. Een dikke laag sneeuw viel over haar gezicht heen, en het eerste wat ze deed was hoesten. Haar haren waren zo goed als helemaal wit door de sneeuw en natuurlijk kletsnat. Snel keek ze rond of niemand het had gezien, want het moest er gênant uit hebben gezien. Eigenlijk was dat bijna niet mogelijk door de dikke mist, maar toch.

Een dier.. dacht Kira nogmaals. Zo hoog in de bergen, dat kon haast niet. Hij besloot om op te staan maar hij gleed onderuit, met zijn kont kwam hij terecht in de sneeuw. hij mopperde wat in zichzelf en stond op. het was een te dikke mist om te vertellen dat de schim een meisje was, dus besloot Kira om te lopen en te achterhalen wie of wat het was. Met een langzaam tempo, en met voorzichtige passen baande hij zich een weg door de sneeuw.

Ze schudde de sneeuw uit haar haren en droogde haar gezicht met het jurk achtige ding van dierenhuid dat ze aan had. Het was wel bizar dat ze hier zo zat in de sneeuw met alleen een jurkje aan, maar je raakte er wel aan gewend. Ze ging opnieuw, voorzichtig deze keer, zitten, en keek wat in het rond. Een best wel lang, zwart gedaante kwam haar kant op. Ze beet zachtjes op haar lip en keek in het rond, misschien ging het wel ergens anders heen ofzo. Ze hoestte nog een paar keer, de sneeuw kriebelde nogal in haar keel. Nog steeds was ze best nieuwsgierig naar het zwarte gedaante, maar toch bleef ze zitten.

Kira kwam aan bij een meisje met rood achtig haar, tenminste, dat maakte hij ervan. Zonder iets te zeggen stond hij stil voor het meisje dat in de sneeuw zat. Hij zag er vast uit als een vreemdeling, met zijn cape over zijn hoofd getrokken.

Akira had haar hoofd de andere kant op gedraaid, maar haar ogen hadden hem de hele tijd gevolgd. Ze voelde zich nogal bekeken zeg maar, en dat was niet echt een gemakkelijk gevoel. Toen hij voor haar stil stond, keek ze hem wel recht aan en trok onopvallend haar wenkbrauw op. Ze hield haar hoofd een beetje schuin. 'Hoi?' Zei ze zachtjes.

Kira trok de cape van zijn hoofd en keek het meisje aan. zijn ogen hield hij niet van haar af, en reageren op haar deed hij al helemaal niet. hij knipperde even met zijn ogen en klopte de sneeuw uit zijn haar. "Wat doe je alleen op deze berg?" Vroeg hij, zonder te merken dat Akira hem dezelfde vraag zou kunnen stellen.

Ze keek toe hoe hij zijn soort van cape af deed en keek hem aan. Echt herkennen deed ze hem niet, maar ze was hier ook al een tijd aan het dwalen in haar eentje. Misschien had ze wel iets gemist, er liepen zoveel donkere types als hem hier rond. Misschien was hij wel helemaal niet zo erg als hij er uit zag. 'Zitten.' Was haar antwoord op zijn vraag. 'En jij dan?' Vroeg ze er meteen achteraan.

"Ik zoek iets" was zijn antwoord, hij keek om zich heen. nog steeds wist hij niet wat hij aan het zoeken was, maar hij zou er wel achter komen. zijn vader had hem weggestuurd om iets te zoeken.. hij kreeg geen informatie, niks.. misschien was het weer zo'n grap, dit flikte zijn vader wel eens vaker, hij stuurde hem eropuit hopend dat hij niet zou terugkomen. maar altijd lukte het hem om terug te keren.

'Oh, oke.' Zei ze en staarde even naar de grond. 'Wat zoek je dan? Misschien kan ik je helpen.' Zei ze vriendelijk en keek hem aan. Eigenlijk was het best wel vreemd, ze bood haar hulp aan aan iemand die ze nog nooit eerder had gezien, en erg vriendelijk zag hij er ook niet uit, maar voor ze het zelf door had had ze haar hulp al aangeboden. Ze keek hem aan en wachtte op antwoord.

" Ik weet niet waar ik naar zoek" Zei Kira droog en keek Akira aan. het was best gek, hij was voor het eerst niet gaan schreeuwen tegen iemand, maar toch kon hij de vriendelijk heid niet verdragen. Maar toch bleef hij zich voordoen als die ene verdwaalde jongen.

Alweer trok Akira haar wenkbrauw op en keek hem met een schuin hoofd aan. Het kwam nogal vaag over; ik zoek iets, maar ik weet niet wat ik zoek. Ze vond hem sowieso vanaf het begin al een beetje apart, maar ja, haar mensenkennis was niet goed genoeg om er iets achter te zoeken. Ze grinnikte een beetje en haalde haar schouders op. 'Oké, maar als je iemand nodig hebt om iets te zoeken waarvan je niet weet wat het is, dan geld mijn aanbod nog steeds.' Akira raakte zelf een beetje in de war van haar eigen zin. Ze tekende met haar vinger rondjes in de sneeuw.

Kira greens , het klonk grappig. hij bekeek Akira even. " Kira. Kira Nagakami" Hij gebruikte voor het eerst zijn eigen naam, wat link kon zijn..


((Wel grappig, Kira en akira is het tegenovergestelde van elkaar :3 Akira betekend licht/helder, Kira betekend duister/donker xD))

haha gangster xd ik ga wel zo pitten want ik heb morgen triatlon van school, of terwijl kindermishandeling D:
~~

Akira lachte een beetje toen hij zijn naam zei. Het leek op haar naam, of nou ja, het was precies het tegenovergestelde maar toch leek het erop. 'Akira, Hisakawa.' Zei ze nadat hij zich had voorgesteld. Eigenlijk was Akira best wel dom, want ze herkende zelfs zijn naam niet :']. Het enige wat ze wel herkende, was zijn achternaam. Hij kende een wat oudere man die zo heette, dat zal zijn vader kunnen zijn. Maar hij wist wat voor type hij was, en Kira leek haar een heel ander iemand. 'Dus, waar ga je nu zoeken?' Vroeg ze nieuwsgierig.

Kira haalde zijn schouders op. "Eerst ga ik even.." Wat ging hij ook alweer doen. Wat was Hij dom bezig zeg, hij vergat alles, hij wist nieteens waarnaar hij opzoek was. " laat maar." Zei hij met een druppelhoofd en zuchtte.

Ze grinnikte. Dit gesprek werd eigenlijk steeds.. aparter. 'Je weet niet waar, of wel?' Zei ze en glimlachte een beetje. 'Het schiet niet op met die zoektocht van jou.' zei ze serieus.

Kira sloeg zichzelf op z'n voorhoofd. "Ja, ik weet het. lekekr slim. ik weet niet wat er met me aan de hand is" Kira zuchtte, en ging in de sneeuw zitten. Wat was er met hem aan de hand, kwam het door de sneeuw? De wind?

Akira grinnikte zachtjes. 'Misschien weet je het straks weer.' Ze pakte een handje sneeuw, door de warmte van haar hand smolt het bijna meteen. Ze wilde dat ze iets wist om te zeggen, maar dat wist ze dus niet. De sneeuw, dat inmiddels water was geworden, veegde ze af aan haar kleren. Ze had zich dood verveeld de laatste tijd, dan kwam ze eindelijk iemand tegen an dan wist ze niet eens iets om te zeggen.

"Uit welke stam kom je.." Vroeg Kira onzeker, ze zou vast wel hetzelfde vragen, en wat moest hij dan zeggen. 'ja ik kom uit de schaduwstam en ik kom je vermorden' dat kon hij moeilijk zeggen. Eigenlijk wou hij haar helemaal niet evrmoorden, ondanks dat zijn 'instinct' hem verplichtte.

Toen hij weer wat vroeg, keek ze hem aan. 'Zwanenstam.' Zei ze en glimlachte een beetje. 'En jij?' Vroeg ze er bijna meteen achter aan. 'Of ben je dat soms ook vergeten?' Ze wist niet waarom ze hem een uitweg gaf, misschien wilde ze wel helemaal niet weten waar hij vandaan kwam.

Kira slikte. "Wolvenstam.." Zei hij maar, het was ook zo, maar ze wist niet dat hij uit de slechte wolvenstam kwam. Tenris was zijn vader.. En goed was hij al helemaal niet.

Akira knipperde een paar keer met haar ogen en keek hem aan. Tsja, wat voor antwoord had je dan verwacht, hij was zo goed als helemaal zwart dus je had het wel kunnen verwachten. Akira besloot om maar niet verder te vragen, ze ging er maar van uit dat hij goedaardig was, anders had ze hier al niet meer gezeten. 'Oh, oke.' Zei ze zachtjes. Stiekem voelde ze zich een beetje ongemakkelijk nu, maar ze probeerde het zo min mogelijk te laten merken.