Het openwoud

De vos draaide uitdagend en speels een rondje. 'kom Dan misa.. Kom Dan, en speel met mij'. Misa schrok en keek ryuu aan. " de vos praat!" riep ze en wees op de vos.

Ryuu keek naar misa, 'Misa, heb je een zonnesteek opgelopen ofzo, is de sneeuw te veel voor je, want ze praten niet' hij keek haar bezorgd aan en toen naar kiyoshi. Vervolgens zag hij een schim staan in de verte nouja 2 schimmen. Ryuu slikte even.

Ayano hield haar hoofd schuin, en keek de gedaantes aan, ayano deed 2 stappen dichterbij, de schaduw van de bomen vielen niet meer op haar, met een shuin hoofd keek ze kiyoshi vragend aan. Yuuki naast haar trok aan haar laars, 'Niet doen, ayano-san, ga terug de schaduw in, die mensen hebben iets duisters over zich heen, ik ruik het' Ayano beet op haar onderlip.

Kiyoshi zag Ayano en begon te lopen. "Ayano! Wat is er met je.. ik maakte me zorgen, waar ging je nou naartoe!" Riep hij en begon wat sneller te lopen.

Misa beet op haar lip en liep richting de vos. Hij vertelde haar iets.. dacht ze en op een gegeven moment stond ze voor de vos, de vos keek haar aan met zijn ijsblauwe ogen. 'je hebt uiteindelijk toch je bestemming gekozen, Misa-san' "Wat bedoel je.." 'kom je wel achter..' De vos bleek te knipogen en ging in de witte sneeuw zitten. "Waarom zien mijn vrienden je niet" Vroeg misa, en keek de witte vos aan.
'als je dat wilt..' de vos glimlachtte en verscheen als een man, een jonge jongen met wit haar. hij had twee spierwitte vleugels, net zoals zijn haar. "Wie ben je" Zei ze, haar hoofd was een beetje rood aangelopen en ze keek de witte geest niet aan. "Ik ben.. degene die je op je reis gaat begeleiden, Mizore Shirayuki" Misa stond stil, hij wist haar naam.. maar hoe. "Ik weet alles.." Zei de gids voordat Misa kon vragen wat ze wou vragen.

((Das gids. een geest juaah :'3 ik vind het gewoon fijn als jullie weten hoe hij eruit ziet juaah >,<

''Pff.. laffaard!'' siste Yushi nog.
Ze stopte haar dolk weer weg en begon zich nu pas af te vragen waar Ayano was xd.

Een demoon Schoot omhoog voor Yushi's voeten, waarna kort daarna Kira verscheen. "je mag met mn huisdieren spelen, Yushi" zei hij met een valse grijns en bleef toekijken.

Yushi had dit niet zien aankomen en viel achterover op de grond.
Wat geirriteerd haalde ze wat haar uit dr gezicht en bleef gespannen naar de demoon kijken.
Langzaam stond ze op en keek van Kira naar de demoon.
''Ik heb geen zin in jou spelletjes..'' siste ze tegen Kira.

"ik verlies nooit!" lachtte Kira en keek toe. Maar er gebeurde niets.. Teleurgesteld zette hij zijn hansen in zijn zij, hij had toch een leuk gevecht verwacht..

''waar wacht je op..'' zei Yushi.
Ook zij zette haar handen in haar zij en keek Kira uitdagend aan.

"yushi.. Ik heb jouw vader nooit vermoord". Zei Kira kil en keek haar doordringend aan. Hij had hem echt nooit vermoord.. Maar eigenlijk kon het hem niks schelen.

Tranen sprongen weer in Yushi's ogen.
''niet te geloven.. Kira.. IK VERTROUWDE JE.. we.. we waren zowat beste vriendjes vroeger.. totdat..'' zei Yushi.
Ze slikte.
Ze geloofde Kira gewoon niet.
Hij had het vuur aangestoken tenslotte..
Wie anders..?

" ik heb dat vuur aangestoken ja.. Maar het was nooit mijn bedoeling geweest om je vader te vermoorden" kira had eigenlijk geen medelijden.. Maar hij wou niet ergens vals van worden beschuldigd.

''Kira.. waarom?'' was het enige wat Yushi uit kon brengen.
Ze kon het nog steeds niet begrijpen dat Kira het 'slechte' pad op was gegaan.

Kira haalde zijn schouders op en zuchtte. Hij wist het eigenlijk niet.. Hij dacht even na, hij wist nog dat hij zo gefascineerd was door vuur, misschien was dat wel de reden..

Yushi schudde haar hoofd en liep vlak langs Kira zonder iets te zeggen.

Kira keek Yushi aan toen ze vlak langs hem liep, en bleef haar volgen met zijn ogen. Laat haar maar, dacht hij, het intresseerde hem niet zo eigenlijk.

''we'll meet again..'' was het enige wat Yushi tegen Kira zei voor ze verdween.

((omgomgomg one liner xd))

Kira snoof en lachtte sarcastisch. Daarna maakte hij een beweging met zijn handen, en verdween in de schaduwen.

Jennifer. schreef:Kiyoshi zag Ayano en begon te lopen. "Ayano! Wat is er met je.. ik maakte me zorgen, waar ging je nou naartoe!" Riep hij en begon wat sneller te lopen.

Misa beet op haar lip en liep richting de vos. Hij vertelde haar iets.. dacht ze en op een gegeven moment stond ze voor de vos, de vos keek haar aan met zijn ijsblauwe ogen. 'je hebt uiteindelijk toch je bestemming gekozen, Misa-san' "Wat bedoel je.." 'kom je wel achter..' De vos bleek te knipogen en ging in de witte sneeuw zitten. "Waarom zien mijn vrienden je niet" Vroeg misa, en keek de witte vos aan.
'als je dat wilt..' de vos glimlachtte en verscheen als een man, een jonge jongen met wit haar. hij had twee spierwitte vleugels, net zoals zijn haar. "Wie ben je" Zei ze, haar hoofd was een beetje rood aangelopen en ze keek de witte geest niet aan. "Ik ben.. degene die je op je reis gaat begeleiden, Mizore Shirayuki" Misa stond stil, hij wist haar naam.. maar hoe. "Ik weet alles.." Zei de gids voordat Misa kon vragen wat ze wou vragen.

Ayano hield haar hoofd schuin, waarom zou hij zich zorgen maken over haar, 'Je hoefde je geen zorgen te maken... Er is niets met me, ik ging de pup zoeken' zei ze met een glimlach, ze was trots op zich zelf dat ze yuuki had gevolgd en had gevonden, haar vader had haar al die tijd gewild dat ze yuuki vond en hij zou haar naar de berg brengen, 'Dit is Yuuki' ze keek naar de pup naast haar, Yuuki was zichbaar voor kiyoshi maar hij stond angstig achter ayano zoals een echte pup meestal bij haar moeder deed. 'Waarom maakte je eigelijk zorgen over me?' vroeg ze kalmpjes.

Ryuu keek naar ayano en toen naar misa, wat was hier aan de hand, wat gebeurde er allemaal. Ryuu plofte neer in de sneeuw en staarde voorzich uit zoals hij vaker deed.

Kiyo keek weg, een lichte kleur was ontstaan op zijn gezicht. " Oh.. gewoon" Verzon hij en slikte. hij keek naar de pup en glimlachte. "Dus er was toch een pup.." Zei hij en keek naar Ayano, ze was toch niet gek.

Misa keek de jongen nu wel aan. " Kunnen mijn vrienden je nu zien" Zei ze, en wachtte op een antwoord. de jongen knikte, en keek Misa vragend aan, ze was zenuwachtig en hij wou weten waarom. " Waarom ben je zo zenuwachtig, je hoeft niet zenuwachtig te zijn.. ik ben er alleen om je te begeleiden, en als dat nodig is om te beschermen." Zei hij en keek even om zich heen, hij voelde een dusitere energie.. de energie die hij voelde.. was Kira, de jongen en Kira waren zowat twee tegenovergestelde van elkaar. Licht, en duister. "Heb je een naam.." Vroeg Misa en keek de jongen weer aan. " Ik heb geen naam, maar als jij een naam weet, wil ik die graag op mijn schouders dragen" Zei hij vriendelijk en glimlachtte naar Misa. "Tenshi." Zei Misa zonder erbij na te denken en glimlachtte, Tenshi glimlachtte ook. hij keek Naar Ryuu, die ondertussen in de sneeuw was gaan liggen. " Is dat je vriend?" Vroeg tenshi en wees naar Ryuu. Misa blooste lichtjes. " Ja.." Zei ze zacht, ze glimlachtte naar de jongen en vouwde haar handen samen.

((Tenshi = engel -- uitspr.; [Ten-shie] ))

Yushi zuchtte en keek even op.
Er schoot haar iets te binnen...AYANO.
SHIT!
SHIT SHIT SHIT!
Nijdig gooide Yushi haar dolk in een boom.
Ze was Ayano compleet vergeten en kwijtgeraakt.
Wat nou als ze.. ze.. dood zou zijn.
Wild schudde Yushi haar hoofd.
Nee.. dat nooit..
Er waren meer mensen bij haar.. toch?
Yushi maakte een sprint naar de boom en trok wild haar dolk eruit.
Ze borg 'm op en keek om zich heen.
Waar was ze...

Ayano hield haar hoofd schuin, kiyoshi had een licht kleurtje gekregen, ze trok haar wenkbrouw op, hij keek daarna naar Yuuki, Ayano glimlachtte en knikte, 'Ik dacht ook eerst dat het niet kon hoor... maar toen ik die sporen in de sneeuw zag, wist ik het zeker... alleen jullie dachten dat ik gek was' ze sloeg haar armen over elkaar en keek weg, maar dat duurde niet lang, ze keek naar kiyoshi, 'Jij dacht zeker ook dat ik gek geworden was' zei ze kalmpjes, ze was niet boos maar eerder teleurgesteld dat niemand haar eerst geloofde. Ayano bekeek kiyoshi van top tot teen, de lichte kleur was nog steeds bij zijn wangen, Ayano prikte er in met haar vinger, 'waarom zijn je wangen rood... heeft iemand je geslagen ofzo' Wist zij veel, ze had niemand echt zien blozen, en zeker niet als het om haar ging, in de grot was het begrijpelijk... kom op zeg, welke jongen word nou niet rood als er kleding doorschijnt van een meisje, dat was logic, maar nu kon ze geen logice verklaring vinden.

Ryuu zuchtte even en staarde voor zich uit, hij keek naar misa, die stond nu met een jongen te praten... Hij trok zijn wenkbrouw op, wat dacht die gast wel niet... en wie was hij. Ryuu stond langszaam op en liep naar misa, hij legde zijn hand op haar schouder, 'Misa... wie is dat?'vroeg hij uiteindelijk aan haar, toen hij de jongen goed had bekeken.

Kiyoshi lachtte. " nee. ik ben niet geslagen, dat komt door jou" Zei Kiyoshi eerlijk en glimlachtte. hij keek naar de pup, wat was ze schattig, en ze had van die speciale ogen.. hij glimlachtte en keek weer naar Ayano. " Ik dacht eerst dat je gek was ja.. maae nu, nu is het me duidelijk." Kiyo wist alles van gidsen af, van de berg, de mensen waarmee hij had gereisd waren dan wel slecht, maar ze vertelde hem alles over de legende.

Misa keek Ryuu aan, en voordat ze wat kon zeggen sprak Tenshi. "Als ze het je verteld, zul je haar dan niet uitlachen, of iets wat daar op lijkt?" Tenshi klapte zijn vleugels in en keek Ryuu serieus aan.

Langzaam liep Rosalie door het bos.
Ze verveelde zich.
Ze zag niemand om te pesten of te killen.
Geirriteerd zuchtte ze.
Ze dacht aan de woorden van het stamhoofd: ''vind de magische 9 en dood ze..''
Klonk simpel.. dacht ze.
Maar het bos was groot en ze konden overal zijn.
In de verte zag Rosalie een lief konijntje bij een boom zitten.
Ze schoot wat vuur op het konijntje af en het arme beestje ging in vlammen op.
Een kwaadaardige glimlach verscheen op Rosalie's gezicht.

"Ben je weer eens aan het moorden.. Rosalie" Kira stond de situatie te bekijken leunend tegen een boom, met zijn armen over elkaar. hij greens, vuur was ook een passie van hem, hij raakte er altijd zo geboeid door. nonchalant liep hij naar Rosalie toe.

Rosalie draaide zich om en glimlachte verleidelijk.
''ah, Kira..'' zei ze en ze liep zijn richting in.
Vlak voor zijn neus bleef ze staan.
''en wat brengt jou hier?'' vroeg ze en keek hem aan in zijn ogen.