Het openwoud

Yushi trok haar 'shirt' aan de hals iets naar beneden.
Daar zat de hare.
Haar stam tatoe.
Nét boven haar linker borst.
Ze keek er even naar.
Ze merkte dat het meisje al verder was gelopen.
Yushi haalde het meisje weer binnen een paar seconden in.
''Maar.. ben je dan niet nieuwsgierig naar je stamgenoten.. je voorouderen..?'' vroeg Yushi onbegrijpenlijk.
''Wil je dan niet weten wie JIJ bent.. waar je écht vandaan komt?''
Yushi bleef oogcontact zoeken met het meisje.
Wat het meisje ook zei, Yushi zou haar niet laten gaan.

Ayano stond opnieuw stil, 'Ik kom om het jaar naar the sakura pack, om mijn vorderingen te bespreken, voor jouw zie ik eruit als een normaal meisje, maar ik verzeker je dat ik dat niet ben' zei ze dit keer angstaanjagend kalm. Vervolgens liep ze weer verder. 'Ik ken jouw stamleider, ik ken jouw magier maar ik heb niets aan jouw magier, ik ben niet benieuwd naar mijn voorouders, ze zijn dood, mijn moeder kwam van de hertenstam, mijn vader van de wolvenstam, en mijn oma van de zeehondenstam, ik heb niets bij jouw stam te zoeken, ik heb geen voorouders meer, ze zijn dood...' zei ze net zo kalm zoals ze net deed, maar haar ogen waren fel, net zo fle als die van een echte wolf, nieuwgierig was ze echter niet naar de wolvenstam, ze had een doel voor ogen en daar ging ze heen, maar mischien als ze van dat meisje af wou komen moest ze met haar meegaan, ze zuchtte 'Als ik met je meega, laat je me dan met rust en laat je me de volgende dag wanneer de zon op is gaan, zodat ik weer verder kan naar het noorden' voor het eerst maakte ze echt oogconctact met het meisje, ayano's ogen doorboorde fel en angstaanjagend in de haren, 'Nou?' vroeg ze ongeduldig.

Yushi had bewonderd geluisterd naar haar verhaal.
Toen ayano zei dat ze mee wou gaan begon Yushi breed te glimlachen.
Yushi knikte en keek in Ayano's ogen.
Het meisje keek bijna woedend naar Yushi terwijl Yushi met haar pretoogjes terug keek.
''Vreemd, want ik heb je nog nooit gezien als die zomers..'' zei Yushi en ze draaide zich om in de richting van het kamp.
Ze wenkte Ayano dat ze die kant op moesten.

Ayano schudde even grijnzend haar hoofd, Yushi was een vastbesloten meisje die altijd haar zin wou krijgen dat was wel duidelijk. Yushi draaide zich om nadat ze knikte, dat betekende ook voor ayano dat ze morgen ochtend gewoon weer verder kon, ayano liep met haar mee, nadat yushi haar had gewenkt om met haar mee te lopen, 'Het zou best kunnen, elke nacht op midzomernacht kwamen ik en mijn vader, de drukste dag van het hele jaar, de meeste stammen houden dan een feest, en zo vallen 2 extra mensen echt niet op, meestal sprak mijn vader met het stamhoofd en met de hoofdmagier en wachtte ik buiten, meestal tegen de tent aan of ik zat in een boom te wachten of ik lag te slapen, nadat mijn vader alles had besproken gingen we weer weg voor een hele zomer tot midzomernacht.' sprak ze rustig, haar felle ogen twinkelde door het maanlicht wat op haar gezicht scheen.

Yushi luisterde aandachtig naar wat Ayano had verteld.
''maar.. waarom bleef je niet gewoon bij de stam?'' vroeg Yushi en ze keek Ayano vragend aan.
''ik bedoel.. dat is toch veel gezelliger?''

'Zoals ik al zei, ik ben geen normaal meisje, ik ben anders, hoe anders... ik heb geen idee, mijn vader zei dat het het beste was, aangezien er strijd is tussen de wolvenstam en ik volgens hem, jullie toekomst bepaal, ik loop in gevaar bij jullie stam... dat is me tenminste verteld' zei ze tegen yushi en liep verder, haar laarzen van beverleer, slofte door de aarde heen, ze had vaker de neiging gehad om haar laarzen uit te doen, aangezien ze toch niets voelde, maar dan zou iedereen raar opkijken als ze haar sporen in de sneeuw zagen.

Yushi keek het Ayano onbegrijpenlijk aan.
''anders..? als in speciaal?'' vroeg Yushi.
Ze liepen verder.
Ze waren al bijna bij het kamp.

Ayano knikte naar Yushi, 'Zoiets ja' ze liepen verder, in de verte zag ze al de tenten in zicht komen, ze zag volwassen praten, ze zag honden op vlees kauwen, er lag wel 1 wolf bij, natturlijk kon niemand de wolf verstaan, niemand kende de echte wolventaal, al waren ze de wolvenstam nooit had iemand volledig wolfs kunnen spreken, nouja zij kon het wel maar dat kwam omdat ze 2 jaar was opgevoed door wolven, het was als een moedertaal voor haar, ze versnelde hun passen en kwamen uit bij een openplek, bij de openplek was een rivier, sommige mensen waren aan het praten terwijl ze de vel van een rendier schoon aan het maken waren, andere waren met een karkas van een everzwijn bezig, andere met een vogel wat nauwelijks op een vogel leek, ayano voelde zich hier niet echt thuis, het woud was haar thuis niet een of ander kamp.

Yushi versnelde haar passen en rende naar een grote, sierlijke tent.
De tent van het stamhoofd.
Voor de ingang van de tent hurkte ze neer met een knie op de grond en ze boog eventjes haar hoofd.
'' Obilee-sempai.. ik heb bezoek voor u..'' zei Yushi in de richting van de opening van de tent.

Ayano keek rond en ging uiteindelijk maar achter yushi aan, maar ze liep heel langzaam, Obilee glimlachtte vriendelijk naar Yushi, 'Dankje Yushi, laat mijn gast maar binnen' zei obilee vriendelijk tegen yushi, even later werd ayano binnen gelaten, de ogen van obilee werden groter, ze was verbaast haar te zien, maar ze herstelde zich snel, 'Ayano... je bent gegroeid' zei obilee met een glimlach, ayano lachtje flauwtjes terug en maakte een korte buiging en ging toen in een kleermakerszit zitten. 'Ik verwachtte je niet... waar is je vader?' ayano gaf geen antwoord, ayano's ogen werden droevig, alsof het leven uit haar ogen werd weggezogen. 'Hij is heengegaan' zei ze rustig, ze deed moeite om haar tranen te bedwingen, 'De magier had gelijk gehad, je kent Farodin toch nog wel' Ayano knikte, 'ja, ik ken Farodin' zei ze met een knikje, 'het zou vast moeilijk voor je zijn geweest' 'ja uwe vrouwe dat is het zeker geweest' ayano keek recht in de ogen van obilee, ze had wel respect voor haar dat was te zien, 'Goed...Ik vroeg me af wat je hier komt doen?' zei obilee met een glimlach, haar glimlach voelde warm aan, 'Eigelijk kom ik niets doen, ik werd meer meegenomen, ik was van plan om naar het noorden te trekken' 'in je eentje?' 'Ja uwe vrouwe' 'Uhmm dat lijkt me niet echt alte slim, je bent bijna 16 en het ritueel voor je visioen is niet ver meer' 'Ik heb een opdracht, uwe vrouwe, van mijn vader en ik laat me daarbij niet van afbrengen' 'Ik zou dat niet kunnen accepteren, ayano, je bent onze toekomst, ik mag je leven niet in gevaar brengen, toen je vader er was had ik er ook moeite de vorige keer, maar de vorige stamleider heeft mij de opdracht geven je te laten gaan zolang je vader er nog is' 'het stamhoofd was een wijsman, hij is net als mijn vader heengegaan, maar toch blijf ik hier niet lang' 'Dat was hij zeker, en zijn naam zal altijd herringerd worden, maar het duurt nog 4 jaar voordat hij mag worden uitgesproken' Ayano knikte, 'dat weet ik, uwe vrouwe' het was een best raar iets, dat je de naam niet mocht uitspreken pas naar 7 jaar na die genes dood mocht dat pas, omdat ze zielen zich anders niet zouden samenvoegen en samen naar de hemel zouden gaan. Toch had ayano respect voor dit ritueel. Ze kende obilee niet erg lang maar ze wist dat het een goede stamleidster zou zijn, Ichiro had het zo gewild.

Yushi was inmiddels opgestaan en bleef in de opening van de tent staan.
Ze hoorde wat Obliee en Ayano zeiden.
Ayano had net als Yushi, groot respect voor Obilee.
Ze hadden het over een reis.
Yushi twijfelde even maar stapte toen de tent binnen.
''Eehm.. Obilee-sempai, neemt u mij niet kwalijk maar.. ik hoorde waar u en Ayano-sama het over hadden en.. ookal weet ik niet hoe belangrijk die reis is en waarvoor die is maar..'' zei Yushi.
Ze slikte even.
''Ik zou Ayano-sama graag willen begeleiden op haar reis, als u het toestaat uwe wolvigheid..'' zei Yushi en ze hurkte weer neer op de grond en boog.

Obilee keek ayano aan, 'het is niet aan mij om te bepalen of je mee mag' zei ze vriendelijk, ayano wist waar obilee het over had en zuchtte even, ze keek Yushi aan, 'Mijn lot staat bepaald in steen, mijn gids zou mij leiden, de gids, de wolf zal mij vinden, je receerd je leven als je mee gaat, je moet zweren op je 3 zielen dat je mij niet in de weg staat tijdens mijn reis en als ik zeg dat je moet wachten tot ik terug ben moet je dat doen, een mede zuster uit mijn stam, is voor mij mischien gevaarlijk maar voor jouw nog gevaarlijker, mijn lot is bepaald, de jouwe is dat nog niet, maar als je wild, mag je mee, maar ik verzeker niet dat we nog terug komen, tenminste... levend' zei ze kalmpjes. Obilee keek naar ayano, 'Je bent net zo wijs en koppig als een echte wolf, je bent een trouwe zuster uit mijn stam, als yushi meegaat zal ze zich eerst moeten weten waar je reis naar toe gaat? en wat jouw lot in houd' 'De keuze is nu aan haar om te zeggen of ze meegaat? zoja dan zal ik aan haar mijn lot vertellen en mijn reis samen met haar voortzetten naar de bestemming waar ik heen moet gaan' zei ayano zachtjes, ze wist niet of het wel een goed idee was yushi mee te laten gaan maar haar weigeren daar zal ze later spijt van krijgen.

Yushi slikte even en keek omhoog naar Ayano.
''Ik, Yushi Ookami, dochter van het vorrige stamhoofd, zweer op mijn drie zielen, dat ik Ayano Sayaka, VEILIG naar haar plaats van bestemming zal brengen en begeleide, en zal daarvoor, als het moet, zélfs mijn leven geven..'' zei Yushi plechtig en ze keek Ayano met een vertrouwde, serieuze blik aan.

Ayano knikte even, een twinkel in haar ogen was te zien, haar felle ogen stonden nu vriendelijk. ze glimlachtte waarbij ze haar spierwitte tanden ontblootte, ze keek naar obilee, en toen weer naar Yushi, 'Mijn lot staat vast, jij kan niet meer terug, je heb op je 3 zielen gezworen net als ik om naar het noorden te gaan, waar we onze gids zullen vinden die ons naar de berg van de wereldgeest brengt, ze glimlachtte even. Obilee's ogen werden groter, 'Wereldgeest? De berg van de wereldgeest?! niemand heeft die berg ooit gevonden, hoe wil je die ooit vinden?!' zei obilee streng, 'de gids zal me vinden en me daar brengen, zoals de voorspelling zei' Obilee zuchtte en keek naar Yushi, 'Mag de stamziel bij je zijn op jullie reis' zei ze zachtjes. Farodin kwam binnen, 'Ahh Ayano, ik had je al verwacht, Yushi' zei hij met een knik naar haar, hij keek naar obilee, 'Problemen..' zei ayano ernistig 'wat is er Farodin?' 'Er zijn probelemen, de honden... ze zijn los... de wolf heeft hun bevrijd...' 'Vang ze dan Farodin!' zei obilee streng. 'Dat zal niet gaan' 'En waarom niet' 'Demonnen' zei Farodin ernistig, geschrokken keek obilee naar de plek waar ayano zat maar ze was verdwenen. Ayano liep haastig langs de tenten, haar ogen, ze was woedend, de demonen hadden haar gevolgd, ze had de stam ingevaar gebracht. Honden rende heen en weer en andere vochten met de demonen, ze waren bleek en uitgehongerd, hun boten stakken uit alle kanten uit, hun ogen waren leeg, ze waren sterk, de aderen kon je zien kloppen, ze grijnsde alleen maar, ze hadden zoveel plezier met het lijden van de dieren en de mensen. voor hun was alles 1 groot spelletje.

Obilee keek naar Yushi, 'Yushi, wat je ook doet, ayano's strijd is niet jouw strijd, ayano is machtig, haar lot staat al eeuwen ingesteente, de legende... Hij is waar......'

Yushi luisterde naar wat Obilee zei en knite.
''dat snap ik sempai.. maar haar strijd maakt nu wel een deel uit van mijn leven.. en ik zal er alles aan doen om haar te helpen, zo veel mogelijk als ik kan.. ik heb het al gezworen..'' zei Yushi met een glimlach en ze stond op.
Yushi keek verbaast naar de lege plek waar Ayano zo net nog gestaan had.
''neh? waar is ze..''

Obilee knikte, 'natuurlijk... ik begrijp het volkomen' 'mogen de zielen bij je zijn' Farodin knikte naar yushi, 'Ze is buiten...' zei hij kalm.

Ayano beet op haar lip, moest ze ooit tegen hem strijden, hoeveel waren het er, wat waren hun zwakke plekken. Ayano versnelde haar passen, de honden werden letterlijk als speeltje gebruikt, het werd hun dood, Ayano gooide haar hoofd in haar nek en huilde als een wolf. vele ogen waren op haar gericht, 'He... jullie willen mij toch? Kom me maar halen' ze had de aandacht getrokken van de demonnen ze kwamen haar nu achterna, Ayano beet op haar lip en keek omzich heen, ze besloot het maar op het lopen te zetten. ze pakte haar pijl en boog en spande hem, even stond ze stil en schoot ze er naar een paar, 1 viel er neer, er waren er nog maar 4 over die nu nog kwader waren als eerst. Ayano rende bij het kamp vandaan, stom lot dacht ze.

Yushi hoorde buiten wolvengehuil.
''ayano..'' zei ze tegen zichzelf en ze sprinte naar buiten.
''AYANO..'' riep Yushi om te kijken waar Ayano was.
Ze zag dr al.
Een demoon wou Ayano aanvallen.
Yushi's lieve blik veranderde in een angstaanjagende, vuile blik en haar ogen stonden scherp.
Niemand kon ongestraft aan haar stamgenoten komen.
Ze greep naar haar dolk die op haar heup hing en stormde op een demoon af.
Met een snelle gooi kwam de dolk en de rug van de demoon terecht.

Yushi kwam achter ayano aan, ze begon zich ook met de strijd te bemoeien, haar dolk ging recht in de zij van de demon, hij brulde en viel neer maar toch kwam hij recht te staan met moeite en zakte vervolgens in, 3 te gaan dacht ayano, maar toen ze zich omdraaide waren het er veel meer dan 3, zo snel ze kon telde ze er wel 8, waar kwamen al die demonen vandaan, was het dan echt zo ver, was de scheur tussen hun wereld en die van de demonen breder geworden, hadden ze echt een stam, sommige liepen wel met de 3tand maar niet allemaal, dat vond ze raar, het werden er steeds meer, hoe kon dat, demonen konden van mensen bezit nemen maar de mensen konden ook door hun bezetten raken of ze konden je bijten, dan moest je oppassen, één demon had zelfs een stam tatoeage van van... de vleermuizen stam, het was waar, ze hadden echt een schaduwstam, de 3tand was hun stamtatoeage maar die was verborgen als ze bij hun stamen waren, hoeveel waren het er wel niet, duizende, miljoenen, Het beangstigde ayano, moest ze tegen al die demonen op, nouja met ze 9en kom op zeg! dat lukt nooit, toch? Ayano begon meerdere pijlen uit haar koker te halen en te schieten, maar hoe meer ze schoot en de demonen raakte hoe meer demonen er kwamen, ze waren machteloos... Ayano gromde luid, haar pijlen waren op, ze gooide haar boog neer en trok haar zwaard, ze had veel geoefend op zwaard vechten. Ayano had niet veel kwa wapens, een paar pijlen en boog en een zwaard+ va's mes. Ayano rende op hun af, haar ogen werden feller, ze werd kwaader, ze sloeg met haar zwaard op de grond en de sneeuw kwam omhoog en schoot recht naar de demonen als een soort bowlingkegels vielen ze om, maar ze kwamen ook weer recht te staan. Ayano maakte van het sneeuw, ijs zodat de demonen uit zouden glijden als ze naar haar toe rende het bespaarde wat tijd om weg te komen.

Yushi zag dat Ayano gebruik maakte van haar krachte.
Goed idee.
Yushi rende naar de neergevallen demoon en trok haar dolk uit de zij van de demoon en stopte hem weer in haar koker aan haar heup.
Yushi rees haar handen op en al het water uit het sneeuw zweefde naar boven.
Een demoon stond achter Ayano en was klaar om aan te vallen.
Zonder na te denken richte Yushi het water op de demoon en die bevroor.
Yushi rees nogmaals haar handen en er kwam weer water uit het sneeuw.
Als een soort zweepslag sloeg ze een demoon met het water en toen Yushi nog een keer wou aanvallen werd ze gegrepen door een demoon.
Een angstaanjagend gehijg in haar nek was te horen.
In een snelle beweging pakte Yushi haar dolk en stak het achter haar, in de maag van de demoon.
''En dat was voor onze voorvaderen'' zei Yushi fel.

Ayano keek naar yushi, ze maakte gebruik van water, zou ze precies de zelfde specialiteit hebben als haar? er werd water naar haar geschoten, ayano bukte en de demon achter haar werd bevroren. Ayano knikte naar haar, 'Bedankt' zei ze zachtjes. Het waren er teveel, zelfs met krachten bleven ze verdubbelen. Wacht... verdubbelen... ze leken op elkaar nouja niet allemaal maar ze verdubbelde, Telekines... dacht ayano, 'Yushi, het heeft geen zin, ze verdubbelen met telekines' riep ze naar Yushi, ayano werd bijna vast gegrepen, maar draaide zich in een ruk om, 'altijd je vijanden tellen en achter je kijken' gromde ze, met haar zwaard hakte ze de kop eraf, opeens verdwenen er wel een stuk of 10 demonen in het niets, 'I got you' zei ayano met een grijns. Ze draaide zich om en stormde op de volgende demon af, ze hakte de kop er af nadat ze hem had gestoken in zijn buik, maar dit keer verdwenen er geen demonen, de demon waar het hoofd van af was verdween als sneeuw voor de zon. 'Damn' gromde ayano binnensmonds, 'Where are you?' ze keek rond en zetten de demonenvast aan hun voeten door een ijslag om hun benen te creeëren, 'Off with that head' zei ayano grijnzend en begon hoofden van demonen af te hakken. de gene waar de koppen van afhakte verdwenen als sneeuw voor de zon, andere verdwenen als er een kop werd afgehakt die zich had verdubbeld. Ayano werd na een tijdje steeds slaperiger. ze was uitgeput, na alles voelde ze haar krachten langszaam weg vagen, maar ze bleef door gaan met koppen haken, nadat yuhi en ayano eindelijk klaar waren met het onthoofden van de demonen keek ze hoeveel echtte demonen het waren, het waren er 12. uitgeput liet ayano zich vallen in de sneeuw.

Ook Yushi begon te onthoofden met haar dolk.
Hij was dan wel kleiner dan het zwaard van Ayano, maar hij was wel vlijmscherp.
Yushi's ogen stonden woedend en wraaklustig toen ze de demonen onthoofde.
Toen ze klaar waren leunde ze hijgend tegen een boom aan en keek hoe Ayano wat slapjes in de sneeuw viel.
Met haar krachten hief Yushi weer wat water uit de sneeuw en liet het in haar eigen gezicht kletteren voor wat afkoeling.
Yushi hijgde nog even na en veegde wat zweet en water weg van haar voorhoofd.
Yushi bekeek haar 'wonden' die ze had opgelopen.
Een flinke, diepe wond in haar been en vele schrammen op haar armen en gezicht.
Ook zat ze onder het bloed van de demonen.
Yushi rilde even.. demonen bloed.. afschuwelijk.
Langzaam liep Yushi naar Ayano.
''alles oke?'' vroeg ze.

Ayano zuchtte even, haar vader was gestorven door deze wezens, afschuwelijk, hun klauwen waren zo scherp, ze waren zo dun dat alleen hun botten te zien waren, hun spierwitte grijzige huid lieten hun blauwige adders zien, hun ogen waren leeg alsof ze helemaal geen ogen hadden, afschuwelijk, maar niet alle demonen zaggen er zo uit, dat wist ze zeker, ze wist dat 100% zeker omdat ze zeiden dat sommige demonnen erg aantrekkelijk kunnen zijn en verleidelijk, hun geur, hun uiterlijk, hun gedrag, je zult niets anders willen dan bij hun te zijn, natuurlijk niet zonder gevolgen. Ayano zuchtte, deze wezens waren net monsters, ze gleed met haar handen door de witte poeder sneeuw, het voelde zo koud aan. ze liet de sneeuw op haar gezicht dwarrelen, haar lange zilverige haar lag op de grond, versprijd. haar wonden kleurde de sneeuw, Ayano graaide naar haar medicijnhoorn die van haar moeder was geweest. met berkenbast verbond ze de wonde om haar been. met repen stof hield ze de berkenbast op zijn plaats, de berkenbast gaf verkoeling en hielp met beschermen van de wond en het stopte dan met bloedde. met andere repen stof verbond ze haar armen. de klauwen van de demonen waren scherp, ze waren roekeloos en moordlustig, ze wilde niets anders dan doden. ze zuchtte even, yushi liep naar haar toe en ze knikte 'het gaat' 'bereid je maar voor yushi, zo zal het de hele reis mischien wel gaan' zei ayano uiteindelijk.

Yushi keek even om naar de doden demonen die in de sneeuw lagen.
''maak je geen zorgen, ik ben wel wat gewend..'' zei ze.
Ze had haar hele leven al getraint in de vechtkunst.
Want ook Yushi had haar eigen 'doel'.
Yushi bekeek Ayano's kleding en die van haar.
De lucht van demonen bloed wat afgrijselijk.
''Hier vlak bij is een groot meer met gijzers en heet bronwater, misschien kunnen we daar onze kleding even wassen.. want deze demonen geur is walgelijk..'' zei Yushi en ze keek Ayano aan.

Ayano grinnikte en stond op, 'ik vraag me af? waarom wou je met me mee?' 'ik bedoel, je vind het daar zo gezellig en al die dingen, waarom zou je je leven op het spel willen zetten, het zal gruwelijk kunnen aflopen' zei ayano serieus. ze rook aan haar kleren en trok haar neus op, 'mischien kunnen we inderdaad beter eerst even onze kleding wassen en mischien ook ons zelf, ik zit niet graag in schone kleding met een vies lichaam, dat is netals een modderbad nemen om schoon te worden' zei ze grijnsend. ze kende alles van dit woud, elke boom, heuvel, varens, en heet bronwater was altijd één van haar favourite plekken geweest. zonder nog iets te zeggen begon ze te lopen. 'op naar de waterbron' mompelde ze zachtjes.

Yushi grinnikte en knikte en liep samen met Ayano in de richting van de bronnen.
''Waarom ik meega, omdat het voelt als mijn plicht om mn mede stamgenoten te helpen. En helemaal bij zo'n belangrijke taak die jij te vervullen hebt. Dan kan toch beter ik sterven in plaats van jou, ik bedoel, JIJ moet die opdracht uitvoeren niet ik..'' zei Yushi met een glimlach.
''en daarbij, ook mijn moeder is vermoord door demonen..'' zei Yushi iets minder blij.
Haar moeder, het was alweer 6 jaar geleden en ze weet het nog zo goed.